Specijalno izdanje biltena Senata Univerziteta u Sarajevu Univerzitetski informativni glasnik objavljeno je povodom 16. godišnjice obilježavanja genocida u Srebrenici. Autor publikacije je Smail Čekić, a publikacija nosi naslov Agresija na Republiku Bosnu i Hercegovinu i genocid nad Bošnjacima.
Naukom do jedne istine
Čini se dana ovaj način Univerzitet u Sarajevu želi da održi čas historije svojim studentima i studenticama prenoseći im nekoliko važnih lekcija. Prva od njih kaže da postoji samo jedna istina koju će UNSA servirati studentskoj populaciji. Na 25.-26. stranici ove studije, autor piše: ''Opšte je poznato da postoji samo jedna istina, a da je cilj nauke da naučna istina do koje se upravo dolazi primjenom naučnih metoda...''.
Cilj naučne metode koju koristi Smail Čekić u svojoj publikaciji je da proglasi sveopću, kolektivnu krivicu srpske strane u ratu u Bosni i Hercegovini, ukazujući na prisutnost ideje istebljenja Muslimana/Bošnjaka u samoj kulturi ovog naroda. U tom smislu, Čekić naglašava da ''osnov srpskog fašizma ''leži u srži (veliko)srpske (agresivne) nacionalne kulture, koja u biti svog mita, koja je dio srpske historijske svijesti, sadrži laž, ogromnu količinu mržnje i nasilja, permanentnu namjeru za izvršenje genocida'' (15).
Ratni zločini: naši i njihovi
Druga lekcija koju UNSA želi da saopšti svojoj studentskoj populaciji je da srpska kultura sadrži permanentnu namjeru za izvršenje genocida. Ako je ova namjera permanentna, a Bošnjaci još uvijek postoje, ''nepobitnost'' Čekićevih naučnih metoda i dokaza kaže da ta namjera još uvijek postoji kao realna opasnost. To znači da druga lekcija nije samo teorijska; ona traži i konkretni angažman studentske populacije, praktičnu vježbu? Nasuprot kolektivne srpske, ali i hrvatske, krivice, ukazuje se i na određene zločine bošnjačke strane u ratu 1992-1995. Međutim, ti zločini su uvijek ''određeni'' (pojedinačni, slučajni, neplanirani?) i ''energično'' kažnjeni.
U samoj publikaciji se ne ukazuje na to kada bi ovi zločini trebali biti procesuirani, i da li će institucije sistema vlasti, nacionalni i međunarodni sudovi, u ovom slučaju biti korektni ili će, kao kada su u pitanju bošnjačke žrtve (a kako piše u ovoj studiji) minimizirati, opstruirati krivično gonjenje i procesuiranje zločina?
Generalno relativno
Iz treće lekcije studenti i studentice UNSA naučit će da sistemi vlasti, nacionalni i međunarodni sudovi relativiziraju zločine, te da su namjerno nepravedni prema Bošnjacima, uskraćujući im pravo na historijsku i opštepoznatu istinu o njihovom statusu žrtve. Na kraju ovih lekcija, (ne)poslušni studenti i studentice neće i ne trebaju postaviti neka od sljedećih pitanja: Da li kultura i historijska svijest nekih naroda sadrži više mržnje i nasilja od drugih? Da li je relativiziranje zločina prebrojavanje krvnih zrnaca žrtava i žrtvovanje njihovog digniteta zarad historijske opštepoznate istine? Zašto su "naši" zločini individualni, pojedinačni, slučajni i neplanirani, a "njihovi" kolektivni i planirani?
